تحلیل نقش و سازوکار نقش آفرینی کارآفرینان سیاستی در حکمرانی با تاکید بر تجارب موفق جهانی

نوع مقاله : مقالات پژوهشی- کیفی

نویسنده

گروه مطالعات نظری علم، فناوری و نوآوری، مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، تهران، ایران.

چکیده

هدف: تحقیق حاضر به بررسی نقش و سازوکار نقش‌آفرینی کارآفرینان سیاستی در حکمرانی ـ با تأکید بر برخی تجارب موفق جهانی ـ پرداخته است.
روش: بدین منظور از روش اسنادی و تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است؛ جامعۀ آماری کلیه تحقیقات پیشین در زمینۀ کارآفرینی سیاستی است. نمونۀ آماری نیز عبارت است ازتمام اسناد مرتبط با نقش و سازوکار نقش آفرینی کارآفرینان سیاستی که با رویکردی هدفمند انتخاب شده است. بدین صورت که محقق درخصوص موضوع، نخست با جستجوی کلید واژه‌های مرتبط در سایت‌های داخلی و خارجی به استخراج مقالات و گزارش‌های معتبر پرداخت. در این فرایند انتخاب هیچ محدودیت زمانی برای جستجو در نظر گرفته نشد. در جستجوی مقالات داخلی، تنها مقالات منتشر شده در نشریاتی که در فهرست مجلات معتبر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری قرار دارند،انتخاب گردید، سپس اسناد تکراری شناسایی و حذف شدند. این مرحله منجر به یافتن 154 سند علمی در حوزۀ «کارآفرینی سیاستی» شد. در گام آخر ، اسناد استخراج شده مورد غربالگری قرار گرفتند؛ پس از غربالگری، سرانجام 49 سند به منظور مرور و بررسی بیشتر انتخاب شدند. از میان این اسناد نیز، متناسب با حوزۀ جغرافیایی کشورها سعی شد از هر قاره یک یا چند کشور به عنوان نمونه انتخاب و تحلیل شود، که در نهایت 11 کشور از 5 قاره جهان برای بررسی بیشتر انتخاب گردیدند. در نهایت متن این اسناد، با استفاده از کدگذاری باز و محوری تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که کارآفرینان سیاستی دارای ویژگی‌ها و مهارت‌های ویژه همچون هوش اجتماعی، جاه‌طلبی، مقاومت و پشتکار، علاقۀ شخصی، حرفه‌ای و ایدئولوژیک، انگیزۀ قوی، تدبیر، انرژی بالا، خلاقیت، اجتماعی بودن، تخصص در حوزۀ سیاست‌گذاری مربوطه، اعتبار اجتماعی و داشتن آگاهی سیاسی، توانایی رهبری مدیریتی و توانایی‌ها و مهارت‌های ارتباطی می‌باشند. یافته‌ها همچنین نشان داد که برای نقش‌آفرینی کارآفرینان سیاستی در حکمرانی عوامل زمینه‌ای لازم است. از جملۀ این عوامل می‌توان به عوامل اجتماعی (شامل همکاری و همراهی شهروندان و مقامات منتخب و به رسمیت شناختن تأثیرات و انگیزه‌های متخصصان در امر سیاست‌گذاری)، عوامل سیاسی (شامل ارزش‌های مرتبط با حکمرانی دموکراتیک، حاکمیت اشتراکی، درک دولت از ریسک سیاسی، شرایط گشودگی پنجرۀ سیاستی و علاقه‌مندی ذینفعان و متأثر بودن از سیاست)، عوامل نهادی ـ ساختاری (شامل وجود سازما‌ن‌‌ها و نهادهای واسطه‌ای برای کمک به شکل گیری شبکه، رویه عملیاتی رسمی و غیررسمی و قوانین خاص مشوق فرایند توسعۀ سیاست و پوشش رسانه‌ای) و همچنین وجود روابط شبکۀ اکوسیستم کارآفرینی اشاره کرد. در کنار عوامل زمینه‌ای، کارآفرینان برای نقش‌آفرینی در حکمرانی، از استراتژی‌هایی مانند برساخت مسائل، شبکه سازی، متقاعدسازی، استفاده از پوشش رسانه‌ای و انتشار اطلاعات راهبردی، رهبری گروهی، ایجاد مشارکت، تحقیق، ارزیابی و اظهار نظر کارشناسی، فعال‌سازی سیاسی، بسیج منابع، تعامل با ذینفعان و دادن حکمرانی بیشتر به آن‌ها استفاده می‌کنند.
نتیجه: در مجموع می‌توان گفت اگر در کنار ویژگی‌ها و مهارت‌های فردی و اجتماعی و استراتژی‌های کارآفرینی سیاستی، شرایط زمینه‌ای وجود داشته باشد، کارآفرینان، موفق به نقش‌آفرینی در حکمرانیخواهند شد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Analysis of the role and role-playing mechanism of policy entrepreneurs in governance with an emphasis on successful global experiences

نویسنده [English]

  • mansoureh mahdizadeh
National research institute for sience policy (NRISP), Theory-Oriented STI Studies, University of Tehran, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Objective: The present research has investigated the role and role-making mechanism of policy entrepreneurs in governance with emphasis on some successful global experiences.
Method: For this purpose, documentary method and qualitative content analysis were used; The statistical population is all previous researches in the field of policy entrepreneurship. The statistical sample consists of all the documents related to the role and role-making mechanism of policy entrepreneurs, which has been selected with a purposeful approach. In this way, the researcher searched for relevant keywords in domestic and foreign websites to extract authentic articles and reports in this regard. In this selection process, no time limit was considered for searching. In the search for internal articles, only articles published in journals that are in the list of valid journals of the Ministry of Science, Research and Technology were considered. Duplicate documents were identified and removed. This stage led to finding 154 scientific documents in the field of "policy entrepreneurship". Then, in the last step of this stage, the extracted documents were screened. Finally, after screening, 49 documents were selected for review and further investigation. From among these documents, according to the geographical area of the countries, one or more countries from each continent were selected and analyzed, and finally 11 countries from the 5 continents of the world were selected for further investigation. Finally, the text of these documents was analyzed using open and axial coding.
Results: The findings showed that policy entrepreneurs have certain characteristics and skills such as social intelligence, ambition, resistance and perseverance, personal, professional and ideological interest, strong motivation, resourcefulness, high energy, creativity, sociability, expertise in the relevant policy field, credibility. Social and having political awareness, managerial leadership ability and communication skills and abilities. The findings also showed that background factors are necessary for the role of political entrepreneurs in governance. Among these factors are social factors (including cooperation and companionship of citizens and elected officials and recognition of the effects and motivations of experts in policy making), political factors (including values related to democratic governance, shared governance, the government's understanding of political risk, conditions the opening of the policy window and interest of the stakeholders and being affected by the policy), institutional-structural factors (including the existence of intermediary organizations and institutions to help in the formation of the network, formal and informal operating procedure and special rules encouraging the process of policy development and media coverage) and also the existence Entrepreneurial ecosystem network relationships pointed out. In addition to contextual factors, entrepreneurs use strategies such as problem-building, networking, persuasion, using media coverage and strategic information dissemination, group leadership, creating partnerships, research, evaluation and expert opinion, political activation, and resource mobilization to play a role in governance. Interacting with stakeholders and giving them more governance.
Conclusion: In general, it can be said that if there are background conditions along with individual and social skills and entrepreneurial policy strategies, entrepreneurs will succeed in playing a role in governance.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Policy entrepreneurship
  • governance
  • strategy
احمدپور داریانی، محمود (1379). کارآفرینی، تعاریف، نظریات، الگوها، تهران: شرکت پردیس.
اشگرف، رضا، حمیدی زاده، علی، دانایی فرد، حسن (1400). شبکه ارتباطی راهبردهای کارآفرینان خط مشی در نظام خط مشی گذاری عمومی در ایران، فصلنامه مدیریت فرهنگ سازمانی، 20 (3)، 518-487.
الوانی، سیدمهدی (1395). کارآفرین سیاسی: بازیگر تحول آفرین در عرصه سیاست گذاری، سیاست گذاری عمومی، 2 (1)، 91-81.
ساعدی، عبداله، موسوی، سید نجم‌الدین و آهنگ، فرحناز (1399). کارآفرینی سیاسی: واکاوی پیامدهای آن در عرصه سیاستگذاری، مدیریت دولتی، 12 (4)، 694-674.
شیخ‌ بگلو، زین‌العابدین، تیمورنژاد، کاوه، گیوریان، حسن، عباس‌زاده سهرون، یداله (1399). رائه مدل مشارکت ذینفعان در خط‌مشی گذاری عمومی در سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، نشریه فرهنگ و ارتقای سالمت فرهنگستان علوم پزشکی، 4 (4)، 498-488.
Ahmadpour Dariani, M. (2000). Entrepreneurship, definitions, theories, patterns, Tehran: Pardis Company [In Persian].      
alvani, M. (2016). Political Enterprenuer; an Actor in Transformative Policy. Iranian Journal of Public Policy, 2(1), 81-91. DOI: 10.22059/ppolicy.2016.58583 [In Persian].
Broek, L. (2022). 2022 DTx Annual Report, The voice of digital health startups in policy and government, Allied for Startups DTx.
Crow, D. (2010). Policy Entrepreneurs, Issue Experts, and Water Rights Policy Change in Colorado. Review of Policy Research. 27. 299-315. DOI: 10.1111/j.1541-1338.2010.00443.
Dewal, S. (2007) Governance and Political Entrepreneurship in India: Case Studies of Gujarat and Bihar, A Dissertation submitted in partial fulfillment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy at George Mason Universit.
Eshgarf, R., Hamidizadeh, A., & Danaee Fard, H. (2022). The Relational Network of Policy Entrepreneurs’ Strategies in the Public Policymaking System of Iran. Organizational Culture Management, 20(3), 487-518. DOI: 10.22059/jomc.2021.316135.1008202 [In Persian].
Frisch-Aviram, N., Cohen, N., Beeri, I. (2019). Wind(ow) of Change: A Systematic Review of Policy Entrepreneurship Characteristics and Strategies, Policy Studies Journal, 48 (3), 644-612. DOI:10.1111/psj.12339
Guldbrandsson K, Fossum B. An exploration of the theoretical concepts policy windows and policy entrepreneurs at the Swedish public health arena. Health Promot Int. 2009 Dec;24(4):434-44. DOI: 10.1093/heapro/dap033. Epub 2009 Oct 9. PMID: 19819897.
Henderson, D. (2019) Policy entrepreneurship in context: Understanding the emergence of novel policy solutions for services innovation in Finland and Ireland, Science and Public Policy, 46 (5), 2019, 668–678, DOI: 10.1093/scipol/scz02.
Johnsona, A.T., Hirt, J.B., Hoba, P. (2011). higher Education, Policy Networks, and Policy Entrepreneurship in Africa: The Case of the Association of African Universities, Higher Education Policy, 24, 85 – 102.
Knox, S., Arshed, N. (2022). Network governance and coordination of a regional entrepreneurial ecosystem, Regional Studies, 56 (7), 1161-1175, DOI: 10.1080/00343404.2021.1988067.
Mintrom, M., Salisbury, C. & Luetjens, J. (2014). Policy entrepreneurs and promotion of Australian state knowledge economies, Australian Journal of Political Science, 49 (3), 423-438, DOI: 10.1080/10361146.2014.934657.
Paquette, M.A., Lamothe, L., Reinharz, D. (2015). Policy entrepreneurs in their relational context, Reflections from a study of the newborn screening program revision process in Quebec, International Conference on Public Policy, Milan, Italy.
Rasheed, A.R., Abdulla, A. (2020). Evaluating stakeholder participatory processes in policy development for Marine Protected Areas, Marine Policy, 112 (3). DOI: 10.1016/j.marpol.2019.103737
Saedi, A., Mousavi, S. N., & Ahang, F. (2021). Political Entrepreneurship: The Analysis of Its Implications Area to Policy Making. Journal of Public Administration, 12(4), 674-694. DOI: 10.22059/jipa.2021.315461.2866 [In Persian].
Sheikhbagloo, Z., teymournejad, K., & Abbaszade sohroon, Y. (2022). Development and validation of a stakeholder participation model in public policy-making in the Food and Drug Administration of the Ministry of Health. Public Policy In Administration, 12(4), 47-57. DOI: 10.30495/ijpa.2022.60193.10755 [In Persian].
Tebaldi, M. (2010) Who Manages Technological Innovation in Italy? Policy Entrepreneurship and Railway Policy-Making (1970-98), South European Society and Politics, 6:1, 75-98, DOI: 10.1080/714004935
Uman, L. S. (2011). Systematic reviews and meta-analyses. Journal of the Canadian Academy of Child and Adolescent Psychiatry20(1), 57.PMID: 21286370; PMCID: PMC3024725.
Wan, Zh. & Wang, X. & Sperling, D. (2013). Policy and Politics Behind the Public Transportation Systems of China's Medium-Sized Cities: Evidence from the Huizhou Reform. Utilities Policy. 27. 1–8. DOI: 10.1016/j.jup.2013.07.002.